- Bóg jako Stwórca doskonale zna człowieka i zawsze pragnie jedynie jego dobra.
- Zamiast zaufać prawdomównemu Bogu i kroczyć ku celowi ludzkiego życia (a tym samym ku pełni szczęścia) wyznaczoną przez Niego drogą, człowiek zaufał kłamliwemu kusicielowi i ignorując ostrzeżenie Boga, zdecydował się na kroczenie inną, wybraną przez siebie samego drogą.
- To nieposłuszeństwo i samowola człowieka była grzechem, który spowodował zerwanie przyjaznej relacji, jaka istniała między człowiekiem i Bogiem oraz zburzył pierwotny porządek stworzenia. Konsekwencją zburzenia pierwotnej harmonii było między innym pojawienie się na świecie zła (czynione przez ludzi zło moralne, klęski żywiołowe, choroby, śmierć) oraz cierpienia. Intelekt człowieka został bardzo ograniczony, a on sam stał się niewolnikiem grzechu.
- Śmierć człowieka to zniszczenie jego natury, czyli rozbicie jedności ciała i duszy. Pomimo tego, że nieśmiertelna dusza kontynuuje swoje istnienie także po śmierci, człowiek przestaje istnieć i dlatego miłosna relacja z Bogiem oraz udział w życiu i miłości Boga stają się dla niego niemożliwe. Ten stan jest ostateczną konsekwencją grzechu pierworodnego i nazywany jest śmiercią duchową człowieka.
SPIS TREŚCI 5. BOŻY PLAN ZBAWIENIA CZŁOWIEKA
